PNF – proprioceptywne torowanie nerwowo-mięśniowe

PNF (proprioceptive neuromuscular facilitation) to metoda rehabilitacji stworzona z myślą o fizjoterapii schorzeń neurologicznych, zwłaszcza mózgowego porażenia dziecięcego.
Obecnie wykorzystywana jest również w różnego rodzaju zaburzeniach w obrębie układu kostno–mięśniowego.

Celem metody PNF jest ułatwienie pacjentowi wykonywania codziennych czynności i osiągnięcie możliwie jak największej samodzielności.

Filozofia PNF

Według filozofii PNF, proponowana pacjentowi terapia ma być bezbolesna i funkcjonalna, to znaczy zgodna z potrzebami ruchowymi zgłaszanymi przez chorego i wzorowana na naturalnych ruchach zdrowego człowieka.

Ostatnie lata jeszcze silniej zaakcentowały ten aspekt terapii – praca nad funkcją to nie tylko ustalenia poczynione między pacjentem i terapeutą, to przede wszystkim dążenie do uzyskania w terapii sytuacji zadaniowej, w której chory może w bezpieczny sposób podjąć próbę odtworzenia funkcji.

Oznacza to analizę ruchu pacjenta w odniesieniu do jego prawidłowego fizjologicznego przebiegu oraz włączenie do procesu usprawniania elementów treningu samoobsługi z wykorzystaniem przedmiotów codziennego użytku i sytuacji zadaniowych, które pacjent zgłosił jako trudne bądź niemożliwe do wykonania.

Zasady rehabilitacji metodą PNF

• Odnalezienie najsilniejszych stron pacjenta,
• praca bez bólu,
• wykreowanie przestrzeni sprzyjającej fizjoterapii,
• pozytywne nastawienie – usprawnianie należy rozpocząć od od aktywności, które pacjent jest w stanie wykonać i uznaje za przyjemne,
• motywacja – rolą terapeuty jest nauka rozwiązywania problemów i ukazanie efektów terapii, co stanowić będzie chęć do kontynuowania terapii.

Z powodzeniem stosuje się metodę PNF również w ortopedii, pediatrii, chorobach nerwowo – mięśniowych, wadach postawy czy skoliozach.